Interview met Esmée

Esmée Eysbach nam van 12-15 september deel aan het Europees Kampioenschap in Polen. Daar wilden wij natuurlijk meer over weten. In dit interview legt ze uit wat boogschieten te paard is, en hoe zij het EK heeft beleefd.

Boogschieten te paard?

Esmée: Ja, dat is in Nederland nog niet zo’n bekende combinatie. Ik doe het zelf nu ongeveer een jaar. Ik reed natuurlijk al paard en ik had ook leren boogschieten bij een handboogvereniging. Vorig jaar kreeg ik voor mijn verjaardag een clinic cadeau die de twee combineert. En ik was verkocht!

Hoe gaat dat dan precies?

Veel mensen denken dat het lijkt op biatlon. Dat je een stuk rijdt, afstapt of stil gaat staan en dan gaat schieten. Maar nee, je schiet echt vanaf het paard, in galop. Dat betekent dat je je paard moet kunnen rijden zonder teugels, en dat je heel snel moet kunnen schieten zonder echt te mikken met een vizier. Daar zijn verschillende technieken voor, sommige gaan al eeuwen terug. Ik vind het interessant om dat te leren, en te ontdekken wat voor mij het beste werkt. Ook is er een grote variëteit in bogen, pijlen, pijlenkokers en kleding, veel schutters maken die ook zelf. Het is een hele cultuur die via social media wereldwijd nauw verbonden is.

Waar train je dan?

Om vanaf een paard te kunnen schieten moet het paard speciaal getraind zijn. Het moet op eigen benen kunnen lopen en niet bang zijn van de gekke bewegingen, vliegende pijlen en rare geluiden. En er moet ruimte zijn waar je met je pijlen, toch een wapen, niet per ongeluk mens of dier kan raken. Ik train op een kleine stal in Maarsbergen bij Siem Horseback Archery. Siem is de beste schutter van Nederland. Dit EK heeft hij vier bronzen medailles gehaald. Een bijzondere prestatie als je weet dat er veel landen een lange traditie is en veel meer mogelijkheden door gespecialiseerde stallen, trainers, bonden en sponsoren. Hier in Nederland is dat er niet, wij doen het allemaal zelf.

En dan ga je gelijk naar het EK?

Ja, daar had ik een beetje geluk mee. Een deel van de Nederlandse schutters haakte af in de kwalificatie. Toen was er ineens een plek voor mij. Ik heb eigenlijk nog nauwelijks wedstrijdervaring, dus het was wel gelijk bam, op het hoogste niveau. Natuurlijk verwachtte ik niet in de buurt te komen van het podium. Voor mij was het allerleukste om het mee te kunnen maken. Om de beste schutters van Europa te zien én te spreken, maar het óók zelf te mogen proberen. Dit EK was een Horseback Archery Eventing wedstrijd. Met drie onderdelen in drie dagen.

Leg dat eens uit?

Dag 1 start met een Hongaarse track. Er zijn drie doelen op twee meter hoogte, je rijdt 9x een baan van 90 meter lang. Je schiet voorwaarts, zijwaarts en achterwaarts. En de tijd telt ook: voor bonus- of voor strafpunten. De tweede dag was voor de Korean track. Daarbij start je met 2 doelen en je eindigt met 5 doelen, in in totaal zes ronden. En ook de tijd telt. De truc is om balans te vinden: snel voor de tijdpunten, maar rustig genoeg om ook nog zoveel mogelijk pijlen goed te schieten. Het laatste onderdeel was de zogenaamde Polish track. Dat is een beetje als cross country. Je rijdt een route door het veld en het bos van 2km. Onderweg staan 40 doelen, je moet er zoveel mogelijk zien te raken, in galop, en wederom op tijd. Bij sommige doelen staan natuurlijke hindernissen. Als je ze springt en tegelijk schiet, krijg je bonuspunten. Het was echt heel gaaf dat me dat ook is gelukt, het was voor mij de allereerste keer!

Hoe was dat, zo’n internationale wedstrijd?

De Europese top kent elkaar goed. Er zijn enkele grotere opleidingscentra, met name in Hongarije en Polen. De meeste archers hebben het op die scholen geleerd en komen nu voor hun land uit. Daardoor kent iedereen elkaar en is er een gemoedelijke sfeer. Men helpt elkaar. En ’s avonds worden er gezellige feestjes gebouwd. Via Siem kwam ik er snel tussen. Alleen de Russen en de Kazachstanen staan een beetje apart. Zij spreken alleen Russisch en ze rijden op een andere manier dan de Westerse landen.

Nog wat gewonnen?

Ja, een geweldige persoonlijke en leerzame ervaring! Ik ben 37e van de 42 geworden, een prima debuut als je bedenkt dat ik het pas een jaartje doe en slechts een paar keer per maand kan trainen. En als Nederlands team zijn we als 6e (van 13 landen) geëindigd, ook zeker niet slecht.

Als we er meer van willen zien, kan dat?

Op internet is natuurlijk het nodige vinden als je zoekt op Horseback Archery. En hieronder heb ik een kleine impressie met foto’s en een filmpje van mijzelf. Siem Horseback Archery geeft ook demo’s en trainingen. Ik kan altijd een lijntje leggen.